En de liefde (III)

En de liefde… (III)

Zo door de winter zon raak ik toekomst aan

En voel hoe de lucht zich rood kleurt. Zie

de stappen rennen worden en zwijg dronken

tot woorden weer betekenis krijgen. Want

ook de leugens zijn te waar om te spreken.

Naar ademhappend – inktspugend kom ik,

los van geregen scherven. Vol van clichés

spreek ik tot mijn tong stilvalt. En ik weet

dat de kille lippen dooien zullen, als ik

zachtjes mijn handen levend blaas. Ik leef

vol schaduwen, maar ik leef weer..

Geschreven door

Monique de Boer

Reacties op dit gedicht

Monique de Boer vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Over dit gedicht

Auteur: Monique de Boer
Gecontroleerd door: Anastacia
Gepubliceerd op: 31 juli 2006
Thema's: [Hoop] [Geluk] [Fictie]