Mag ik je hand en vragen mij te brengen ver voorbij het regenwoud om aldaar van de nectar te proeven dat voor ons is bedoelt
tijdgeestig in een verlangend perspectief is mededogen slechts éénzijdig ook al heb je mij lief doch draagt de vrucht het welkom op haar huid en nooit zullen er dagen zijn die ik vermijd zoals adem in zwijgen kan verdwijnen tot in het diepste van je hart
mocht ik een koortje zijn wil jij dan de diamant wezen die rust op mijn borst en samen zien we de tropen verdwijnen daar onze harten door zeeën is overspoelt en het woud ons stemt op de tentakels van het verdriet
elze
- elze -
Gecontroleerd door: maneschijn
Reactie op dit gedicht
elze vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij de Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de gedichten freaks en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de gedichten freaks blijven te alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door Gedichten-Freaks zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
