Je liep me voorbij.
ik keek naar jou en jij naar mij.
Je ogen spraken zoveel woorden.
ik stond perplex en dacht bij mezelf ja dat HIJ.
De gene wie me hartje mag stelen.
Maar toch oo een of andere manier snapte we mekaar niet.
Ik wilde je vertelle wat ik voelde maar je begreep de hint niet.
Uren zoeken naar die weg om het je te vertellen om het je duidelijk te maken.
Langzaam dacht ik is hij het wel waard.
Ik gaf de moed en de hoop op.
Maar iets gaf me moed en zei me van kom op niet afhaken.
Hij moet het te weten komen.
Is het nu niet dan nooit niet.
Amnders heb je spijt maar dat wil je niet.
enige wat je wilt is dat je geniet