Angst / Geen Thema / Geen Thema
Verstikkend zomerleed.
Als de bloemen in het veld
mijn netvlies niet bereiken.
De geur van bloei verstrompeld
bij het zicht van deze tijd
dan ben ik de waarde kwijt.
Ik probeer me te verzetten
onzichtbaar om me heen te slaan.
Te schreeuwen, zelfs te vloeken
maar de zon gaat onder
nog voordat je 't weet.
Benauwd zijn deze dagen
verstikkend, claustofobisch-impulsief
Alles lijkt een naam te hebben
zolang je het maar zeker brengt
Maar zeker zijn op deze dagen
- die soms maanden kunnen duren -
is nu niet bepaald, mijn sterkste kant.
Ik geef het op, en graag; verlos me
want wat ineens gekomen is,
gaat zeker niet vanzelf weg.
- *Soledad*  -
Gecontroleerd door: Marina
|
