Ik was met een vriendin we hadden heel veel plezier,
maar wij waren niet de enige hier.
Wij fietsten rondjes in de garage,
dit word echt geen nieuwe rage.
Die 4 die daar aan het skate-boarden waren,
ze hadden niks te maaren.
Die ééne van hun was echt zo leuk,
door hem lagen me vriendin en ik in een deuk.
Hij was echt zo een lieve jongen,
mijn liefde voor hem had overwonnen.
Ik werd tot over mijn oren verliefd op hem,
het is alsof ik in zijn mooie ogen zwem.
Hij keek de heltijd naar mij,
dat maakte mij echt heel erg blij!
Het had niet mogen gebeuren,
want ik zit hier nu te treuren.
Ik moet hem zien voor een 2de keer,
ik hoop stieken ook nog wel meer.
Waarom moest ik hem nou ontmoeten,
nu meot ik er zelf voor boeten.
Ik ben dan ook niet vreemd gegaan,
en ook geen verkeerde dingen gedaan.
Zijn vrienden zeiden hoe hij heet,
ik ben zo blij dat ik dat nu weet.
Tristan is zijn naam,
ik hoop dat ik snel weer voor hem zal staan.
Ik moet hem toch alles vertellen,
en het liefste wil ik hem nu bellen.
Maar ik heb toch al een vriend,
dat is een hele lieve jongen die dit niet verdient.
Dit mag neit nog eens voor komen,
het zorgt voor hele vervelende dagdromen.
Hans is de enige voor mij,
mijn liefde voor Tristan is voor bij.
Met Tristan mag ik van mezelf vriendschap en niet meer,
dat doet in mijn hartje best wel zeer.
Hans is van mij voor honderd procent,
het kan me niet schelen als je er tegen bent.
Tristan zal ik niet vergeten,
maar Hans en ik zijn van elkaar bezeten.
Hans woont dan misschien veel verder weg,
dat is dan gewoon even peg.
Tristan woont in de zelfde plaats als ik,
als ik met hem zou gaan dan zegt hans STIK.
Dat mag niet gebeuren nu niet en nooit niet,
ik hoop dat Tristan dat ook in ziet.
Afwachten doe ik nu geduldig,
maar ik voel me tegen over hun allebeu heel erg schuldig!