hartspoëzie
mijn poëzie die ik in ’t harte vind
als stof geneveld door de wind
die ’t stil verwaait, daar rijm ik leven;
gewapend door wat zomerdromen
weent niemand tranen die nooit komen
ik wil alleen het beste van mij geven
de wanden van mijn zekerheid
die reeds vertellen het is tijd
om bonte bloemen in te planten
ruk ik uit ’t lijf en heel alleen
verkruimel tot compost ik steen
in woorden die ik nederschrijf
als poëzie in ’t hart begint
waar het geluk zich daden spint
wordt fantasie van stille kracht
tot een wel heel bijzondere macht
die leidt en tot verslaving voert
en ik word enkel nog beroerd door voelen.
**********
sunset 03-08-2006
**********
secunde: | Donderdag, augustus 03, 2006 19:43 |
mooie zielenroerselen secunde |
|
M@rcel: | Donderdag, augustus 03, 2006 12:25 |
schitterbaar... stilmakend mooi... Liefs M@rcel |
|
KozMOCie: | Donderdag, augustus 03, 2006 11:42 |
Krachtig, en zacht.. Liefs, KozMO.. fijne genietende dag vandaag! |
|
Laurens Windig: | Donderdag, augustus 03, 2006 11:01 |
Je hebt ze allen weer schitterend beschreven. Poezie van de bovenste plank! | |
Oxygénée: | Donderdag, augustus 03, 2006 10:23 |
echt zinnenstrelend weergegeven!Echt mooi dit! | |
Littledolphin: | Donderdag, augustus 03, 2006 08:15 |
stilmakend geschrijfen,sunset,heerlijk! | |
Lia van der Fluit (L!@): | Donderdag, augustus 03, 2006 08:15 |
prachtig weer Sunset,,doekeltje,,L!@ | |