Mijn levensverhaal geschreven in mijn eigen taal.
Geluk dat voor de deur van mijn hart staat,
Maar de kracht niet om te openen!
Ik geloofde in sprookjes en in mensen,
Maar werd alleen maar teleurgesteld.
Ik voel alleen maar de tranen die mij verlaten,
En de pijn die steeds verergert .
In mijn hart is de zon verdwenen…
Het voelt aan als een winterse nacht.
Koud, niemand daar om me te verwarmen.
Elke nacht zit ik te wachtten op een vallende ster.
Misschien dat ik dan kan wensen dat het leven mij toelacht,
Mijn tranen wegveegt en mij het levenskracht geeft ..
Want ik durf het leven niet maar aan,
En zo laat ik stilaan al mijn kansen vergaan..