Ik wandelde langs de branding
verzonken in gedachten tot stof gemaald
de angst deed mij radeloos zoeken als een blinde
zo ver van het leven, de realiteitszin, daar lag mijn leven…
Onder het modder van al die trieste en verloren jaren
het onbekende lonkte naar de geur van mijn graf
die ervan droomde te leven zonder toekomst
stille woorden spreken niet, ik schreef voor de nacht
opdat de woorden hoog in de wind verloren gaan
geen enkele verbinding kreeg in lege hoofden
moraaltwisters op wankelende schragen van het leven
zijn slechts vage herinneringen zoals een zuchtje wind…
Ik zal sterven in het oneindige, in schoonheid van lijden
gezocht naar vormen die mij hebben gekneed met stilstaande zon
de schoonheid van liefde ontdekte ik in het basalt van harten
en hoeveel liefdes vol leed bleken niet te schuilen
binnen die ene liefde die zo ontzettend pijn deed
tussen mensen gaat je hart rond, geperst leed met kwellend leed…
Sjoys: | Zaterdag, augustus 05, 2006 19:41 |
mooi hoor! liefs |
|
lachebekje1988: | Vrijdag, augustus 04, 2006 00:36 |
Het pakt me klasse gedaan! KNUF |
|
Jeffry: | Vrijdag, augustus 04, 2006 00:30 |
laatse zin moet zijn; geperst met kwellend leed.. |
|
fran92: | Vrijdag, augustus 04, 2006 00:21 |
wow! heel erg mooi geschreven slaaplekker liefs fran92 |
|
yazii: | Vrijdag, augustus 04, 2006 00:10 |
mooi | |
Auteur: Jeffry | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 04 augustus 2006 | ||
Thema's: |