tot de dood ons scheid.
Ik hoor het nog in me oren,
en wil het juist niet meer horen.
Jullie gaan nu samen door het leven,
en zullen elkaar de liefde geven.
Ja tot de dood ons scheid,
en nou is het tijd.
Ja, ik ga bij hem weg,
voordat was een hele aanleg.
Er is gewoon te veel gebeurt,
niks meer wat er in ons huwelijk kleurt.
Ik had het graag anders gewildt,
maar mijn hart gilt.
Ik wil me eigen hart volgen in me leven,
ik kan hem gewoon niks meer geven.
Vooral als hij vreemd is gegaan,
dan blijf ik echt niet bij hem staan.
Ja, het ja woord is voorbij,
straks ben ik weer helemaal vrij.
En kan ik gaan knokken,
aan mijn leven met brokken.
sunset: | Vrijdag, augustus 04, 2006 08:50 |
En toch, weet je, vind ik dit subtiele natrappen van jou niet helemaal eerlijk. Want jou kennende door hetgeen je allemaal al verwoorde hebt, je ik-gericht zijn - al dan niet terecht - door de grote problematiek die jij met je meedraagt en de tijd die je bijna uitsluitend in jou investeerde, heb je hem wel heel weinig aandacht en zelfs liefde kunnen geven. En ook dat mag gezegd worden. Liefs en mijn oprechte genegenheid, sunset |
|
Cheeke: | Vrijdag, augustus 04, 2006 06:05 |
Je zult terug knokken en je zult er komen! Sterkte, Cheeke |
|
t Avondt uur: | Vrijdag, augustus 04, 2006 01:34 |
you will survive ! | |
fran92: | Vrijdag, augustus 04, 2006 00:25 |
je wordt alleen maar sterker lieverd! en ik weet dat jij sterk genoeg bent! hoe moeilijk het nu ook is.., warme knuffel liefs fran92 |
|
Auteur: beauty-angel | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 04 augustus 2006 | ||
Thema's: |