de stoten van het zwaard
Hoe nobeler zou ik kunnen schrijven
als steeds die gedichtenverzen
in mij zouden blijven om dan toch
niet telkens te vertroebelen in een
schamelheid van inktloze woorden
vergenoten alsmede het fijnste stof
dat dwarrelt in mijn zog heb ik steeds
ontboden wanneer ik mij als dienaars trots
het voeteneind van het dicht dat mij in
’d ogen sprak verloren heb aan haast
daar ik pen of veder of ander schrijfgerei
drogeerde aan het weten en zette al het
andere opzij
verstond ik toch ten spijt genaamd
het water dat mij heelde doch ik doorvond
geen stelsel van gelijkeheden op mijn
weg door ’t niemandsdal en toch voelde
mijn geweten de stoten van het zwaard
hiljaa: | Maandag, augustus 07, 2006 14:47 |
nobel taal geschreven gevoel, laat immer het inkt kleuren in dwarrelend stof tot denken prachtig weer laive elze knufkusliefs--hiljaa-- |
|
M@rcel: | Maandag, augustus 07, 2006 13:24 |
wat een machtig gedicht Elze en ontzettend mooi geschreven Liefs M@rcel |
|
_Zonneschijn_: | Maandag, augustus 07, 2006 11:34 |
Weer zo machtig en prachtig vewoord! Liefs en een fijne dag! |
|
~MeLoDy~: | Maandag, augustus 07, 2006 11:34 |
zow, inderdaad heftig dit... liefs, MeLoDy |
|
sunset: | Maandag, augustus 07, 2006 11:31 |
Wat een diepe droeve verlatenheid spreek weer uit jouw woorden Elze. Liefs en mijn oprecht warme genegenheid, sunset |
|
Lia van der Fluit (L!@): | Maandag, augustus 07, 2006 11:30 |
heftig meneer Elze... ehmm... zijn de zwaarden wel scherp genoeg? laifskusdoekelenwarmeomhelzing.... joe vriendinnetje |
|
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 07 augustus 2006 | ||
Thema's: |