Verpulver de wanhoop met gebalde vuisten
de hapering in het geluk plavei ik met liefde
trotseer de storm die mijn fundament doet wankelen
verberg mijn trillende handen uit het oog van het kwaad…
Zal niet zwichten voor harteloze schepsels
die het noodlot vergaren om in mijn gezicht te spuwen
mijn klamme huid zal zich pantseren met ijzig zweet
gesmede angsten veradem ik met gezuiverd geweten…
Verstuif het stof van verderf die mijn ziel bedekte
tussen de verdwaalden, gesmoord onder het afval
een schaduw van wie voorbijging zal transformeren
naar een bliksemschicht die de grijze hemel klaart…
sunset: | Dinsdag, augustus 08, 2006 12:24 |
Toppie. Een rakende verwoording. Liefs, sunset |
|
Laurens Windig: | Dinsdag, augustus 08, 2006 11:46 |
Nou, dit is natuurlijk een keihard gedicht dat treft...en daar gaat het om! LW |
|
secunde: | Dinsdag, augustus 08, 2006 07:34 |
heftige woorden. Mooie zinnen secunde |
|
Auteur: Jeffry | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 08 augustus 2006 | ||
Thema's: |