Lopend door de laan, dreigende bomen langs me heen
De lucht is donker, de maan verstopt achter een wolk
Geen ster om mijn weg te verlichten naar waar ergens
Niets of niemand die mij helpt mijn weg terug te vinden
Takken die krakend heen en weer wiegen in de wind
Ze jagen me angst aan, ze lijken mijn obstakels wel
Die ik steeds moet overwinnen om verder te gaan
Niets of niemand die dan even zijn hand toesteekt
Op elke hoek schuilt een nieuw gevaar die tegen me is
Bij elke vernedering schiet ik weer in me schulp
Wil ik me het liefst onzichtbaar maken, maar ze zien me
Niets of niemand die dan denkt, laat haar met rust nu
Geen mens die zich om mij bekommert, om me geeft
En nog langer door die laan lopen kan ik niet alleen
Het donker houdt me vast, kan er niet uit los komen
Niets of niemand die mij probeert eruit weg te halen
Denkend dat ik alles gewoon op moet geven, de hoop
Gewoon te stoppen met lopen door die laan, me leven
Alles opgeven, er is geen reden om het niet te doen
Want er is toch niets of niemand die me tegenhoud
*Uitdaging van Eline*