Mijn jeugd fouten geven mijn een schuldig gevoel
Nu ouder geworden zittend in mijn biechtstoel
Van vader tot kind, zie ik mij als kind terug
Want ook ik keerde de raad: mijn vaders, de rug
Het lijkt mij wel als oorzaak en gevolg tot straf
De pijn die ik nu heb, die ik mijn ouders gaf
Maar als kind ben je er zich toch niet van bewust
Eigenzinnig gedreven en vol levenslust
Hoe braaf je kinderen dan ook waren of zijn
Schenk jij maar het water, toch drinken zij de wijn
De kelk des levens moet je zelf naar binnen slaan
In risico tot overleven of vergaan
Geen ouderlijke liefde kan daar iets aan doen
Tenzij de tijd helen met een traan en een zoen
En de poort des hart openlatend op een kier
Dat is nu ook eenmaal de enigste manier