Ons leven is een roos met duizend blaadjes,
Ze geven aan dat het liefdesbeeld niet zijn oorsprong kent in zaadjes.
Het ontspruiten van nieuwe vurige vlammen,
Het uitkammen van liefdeslicht in de nop,
Het vervagen van blik en levendige lust,
Kent momenten van leegte en diepe dalen,
Het geeft even geen beeld en rust.
En daar is het moment dat die blaadjes sieren en kleuren,
Ze geven gevoel en passie in duizend geuren,
Het betoveren laat liefde gebeuren,
Het bestaat niet altijd uit leegte en treuren.
Het idee in ons hartje ziet elkaar gedwongen,
Dezelfde weg in te slaan in het bijzonder,
Waar we samen achter staan in kwetsbaarheid,
Elkaars steun in vergetelheid,
Elkaars kracht in onbezonnenheid,
Elkaars passie, het delen van ziel en geloof,
Geeft ons moed en overbrugt de kloof.
Vaak sta ik stil bij mijn gevoel voor jou,
Ik weet hoe ver ik me over geef aan jou,
Een waas soms, een angst voor het onbekende,
Maar ik zie samen duizend momenten en meer,
Dat wij samen blijven, keer op keer.
Ik krijg het niet verzonnen dat ene lied,
Waar niemand iets geeft, er is alleen verdriet,
Ik bloei bij je aanblik en je zachte adem in mijn nek,
Lieverd, je hebt me geschaakt, ik vind je te gek!
Wakker maken terwijl ik sliep, zolang en zo blind,
Dat was je beste sprong zo hoog en bemint,
Je hebt me laten zien waar ik echt sta,
Je nam de remmen weg en liet me zien,
Wegen waar ik niet kwam maar nu wel ga.
Doordrongen van rillingen misschien,
Droom ik samen naar het moment,
Dat die duizend geurende blaadjes,
Invulling geven, zo ongekend!
Eén roos hebben we gehad en is verwelkt van lust,
Wij gaan door met de volgende, geen tijd voor rust.
Duizend rozenblaadjes zijn er genoeg te vinden,
Zolang de blaadjes vallen, zullen wij elkaar beminnen.
Kim rc: | Woensdag, augustus 16, 2006 14:32 |
onbegrijpelijk, je mooiste gedicht wordt niet beloond met prachtige reacties. ag, die liefde is tussen jou en mij, en blijft. ik zal ook jou beminnen als een rozenblad in de dauw. xxx |
|