De nevel van mijn droom bevochtigd de waarheid
wordt geklemd tussen wie of wat ik eigenlijk ben
soms schuilt de naakte waarheid in vergetelheid
bewust verdrongen, fantaseer de ontastbare liefde…
De heimwee naar een tijd die als een spiegel fungeert
liefde weerspiegelt die aan elkaar geregen bleek te zijn
reeds wankelde dit schamel hart die werd misbruikt
vriend…ik dacht je te kennen…niets is minder waar…
Ik tref mezelf in mijn hart met een verdwaalde liefde
die jaren lang op het cadans van mijn hart mee danste
het noodlot van een dwaas verzonken in zilte tranen
de openbaring duurde slechts drie nachten lang…
