bedriegen is niet te vergeven
telkens je me aan kijkt
zijn de dingen niet wat het lijkt
het is alsof ik zweef
en niet zelf leef
ik voel me niet bedrogen of
bedreigd door jou
omdat ik weet dat ik van je hou
maar toch tussen dit alles
is het hoe je naar me kijkt
door dat is het niet wat het lijkt
ik ben verloren
het is alsof ik moet kijken
over een grote toren
voordat ik je ware aard kon zien
had ik je al bedrogen met een of andere trien
en toen ik je eindelijk had
had ik spijt
van alles wat ik je heb aangedaan
maar je liet geen enkele traan
ik wist niet dat het zo erg was
wat ik had gedaan
maar nu weet ik bedriegen is niet te vergeven
dus heb ik men leven voor jou opgegeven
zijn de dingen niet wat het lijkt
het is alsof ik zweef
en niet zelf leef
ik voel me niet bedrogen of
bedreigd door jou
omdat ik weet dat ik van je hou
maar toch tussen dit alles
is het hoe je naar me kijkt
door dat is het niet wat het lijkt
ik ben verloren
het is alsof ik moet kijken
over een grote toren
voordat ik je ware aard kon zien
had ik je al bedrogen met een of andere trien
en toen ik je eindelijk had
had ik spijt
van alles wat ik je heb aangedaan
maar je liet geen enkele traan
ik wist niet dat het zo erg was
wat ik had gedaan
maar nu weet ik bedriegen is niet te vergeven
dus heb ik men leven voor jou opgegeven
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zondag, augustus 13, 2006 11:02 |
| Alles is te vergeven (maar daarom niet te vergeten). Dus ook de door jou aangedane pijnen. En het vergeven is niet aan jou, maar aan haar, hem. Trefend, tonend, delend. Liefs, sunset |
|
