spijkers dringen
in de muur
rond het hart
dat hoorbaar kreunt
tot het barst
en scheurt
het leven
sijpelt…
aan voeten neer
doordrenkt de grond
ziet geen zon
geen maan
geen toekomst meer
mugje: | Maandag, augustus 14, 2006 20:06 |
super treffend geschreven LOVE YOU xXx tom xXx |
|
hiljaa: | Zondag, augustus 13, 2006 21:11 |
weer prachtig verwoord! knufliefs--hiljaa-- |
|
Niniki: | Zondag, augustus 13, 2006 12:20 |
Gelukkig bestaat er rekbaar plamuur! Knuffie Nini |
|
M@rcel: | Zondag, augustus 13, 2006 12:11 |
wat een intens voelbaar rakend gedicht, ook al is het fictief.. Liefs M@rcel |
|
*~*~broken_inside~*~*: | Zondag, augustus 13, 2006 11:32 |
mooi :) | |
sunset: | Zondag, augustus 13, 2006 10:58 |
Gelukkig fictie dit. Want het is wel een rakend, treffend geheel hoor. Liefs en warme knuf, sunset |
|
lommert: | Zondag, augustus 13, 2006 10:25 |
heftige fictie liefs xxwillem |
|
Rien de Heer: | Zondag, augustus 13, 2006 10:01 |
Wel kei zielig hoor...eigenlijk niets voor jou zo''n drietigdichie.... Groetjes, Rien. |
|
Lia van der Fluit (L!@): | Zondag, augustus 13, 2006 09:18 |
het blijft mooi...jouw plaatjes en gedichten,,, mooi gecombineerd...laifs,,,Lia | |
maria : | Zondag, augustus 13, 2006 08:46 |
wow..... intens invoelbaar prachtig beschreven liefs, maria |
|
Littledolphin: | Zondag, augustus 13, 2006 08:35 |
voelbare pijn...intens...liefs littlexxx | |
remie: | Zondag, augustus 13, 2006 08:27 |
pracht dicht...liefs Remie | |
Dirk Hermans: | Zondag, augustus 13, 2006 07:17 |
ik voel je verdriet dat je zo goed in woorden heb gebracht maar eens zal dat hartje terug gevult zijn met liefde en terug één geheel vormen,groetjes Dirk | |
Auteur: Annemieke van der Ven | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 13 augustus 2006 | ||
Thema's: |