De Atlantische oceaan
Zoveel kracht, tegelijkertijd zoveel tederheid
Zij die straalt in de nacht onder de volle maan
Zij die heeft geluisterd en mijn verdriet kent
Bij haar ben ik nu duizenden kilometers vandaan
Ik kan nog horen hoe de golven op de rotsen slaan
De zoute lucht nog ruiken, wanneer zal k haar weer zien?
Uren kon ik naar haar kijken, staren naar de horizon
Voordat ik daar terug ben, dat duurt nog jaren misschien
Ik mis haar zo, die mooie Atlantische oceaan
Zij die mij niet heeft veroordeeld maar heeft geluisterd
Bij haar ben ik nu veel te ver vandaan