Troost
TROOST
Ze lijkt de wildebras van elke party
haar haren sluiks en ogen op feest
maar als ze eenzaam thuiskomt
groeit de pijn
ook het verlangen getroost te worden,
enkel het kind
herinnert haar
aan de duim die
verdriet verzachten deed
verleiding denken velen
zij vult de regels in.
Edith Oeyen
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: edith oeyen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 23 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||