met zijn allen zitten wij
rondom jouw ziektebed
het is als een gebed
waar amen het slotwoord is
we fluisteren
dat je mag gaan
alles is gezegd
jouw laatste reis is begonnen
je knikt moeizaam
knijpt in mijn hand
het is goed zo
het is goed
Lia
Dylirium: | Vrijdag, augustus 25, 2006 16:02 |
Mooi geschreven Lia, het roept wel pijnlijke herinneringen op..maar toch een pareltje. Groetjes |
|
Joeke: | Vrijdag, augustus 25, 2006 15:06 |
Mooi en en zo droevig gedicht Liefs Joeke | |
M@rcel: | Vrijdag, augustus 25, 2006 13:11 |
droef-mooi geschreven Knuff M@rcel |
|
simon de wit: | Vrijdag, augustus 25, 2006 11:57 |
delen?..... mijn complimenten |
|
remie: | Vrijdag, augustus 25, 2006 09:48 |
ook ik zat eens zo...teder verwoord...liefs Remie | |
_Zonneschijn_: | Vrijdag, augustus 25, 2006 09:43 |
Prachtig maar droevig gedicht! Liefs en mijn genegenheid! |
|
hiljaa: | Vrijdag, augustus 25, 2006 09:08 |
het zit in de lucht denk ik! droefmooi verwoord! knufleifs--hiljaa-- |
|
switi lobi: | Vrijdag, augustus 25, 2006 09:08 |
Ik pak jouw hand maar even vast....dank je voor je knuffels. Dikke knuffels terug, liefsliefs....switi lobi | |
sunset: | Vrijdag, augustus 25, 2006 08:47 |
Stil herinnerend (en passend bij de tijd van het jaar - herfstig). Liefs en mijn genegenheid, sunset |
|
elze: | Vrijdag, augustus 25, 2006 08:40 |
en toen begon tante met haar laatste zucht een reisje door de hemelblauwe lucht laifs..elze |
|
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 25 augustus 2006 | ||
Thema's: |