Voor jou.
Hoe vaak hebben we niet getracht
onszelf te doen begrijpen
als we woorden zochten
in de nacht
om naar elkaar te reiken.
hoe dikwijls begrepen we elkaar
vanzelf en moeiteloos
voor beiden een verrassing
het duurde langer
dan we dachten
langer dan een poos.
hoe vaak zochten we een balans
tussen eigen weg en samen
tussen wijs zijn en begeerte
tussen veiligheid en risico
hoe vaak heb ik gestreden
voor wat ik dacht dat
goed zou zijn
hoe vaak heb ik je verkeerd begrepen
verloren in een schijn.
en nu na al deze maanden
de winter nog zo zacht -
blijft als het enige
dat werkelijk waar is
het zachte kussen van mijn hart.
waarop onzegbaar stil
zich van geen kwaad bewust
jouw gestalte ligt
in een lange welverdiende rust
ik wens ons lichtheid
alle dagen
en wat ik wil onthouden
als ik mijn pad afloop
is je lachende gezicht
dat zo ineens voor me sloop
nieuwsgierig en uitdagend,
blozend van gezondheid
vervuld van nieuwe hoop.
~~