Wanneer het ochtend wordt
Om me heen is het nog donker
Naast me ligt zij,
zij waar mijn hart voor slaat
Liefde die door mijn lichaam
stroomt en nooit over gaat
Ze ligt daar, dromend…
gedachten zijn nog ver
Een straaltje van de maan
komt binnen door de gordijnen
Het speelt met haar haren
en over haar gezicht
Ze is zo mooi, liggend
in het zachte maanlicht
Een moment van schoonheid wat
nooit zal verdwijnen
Leun op mijn elleboog
starend naar haar
Hoor in de stilte haar
adem gaan..vol rust
En ze is zich nergens van bewust
Geniet van elk klein gebaar
Zo stil als ze daar ligt
Haren in de war door het woelen
Steek mijn hand uit, twijfel eventjes
bang dat ze iets zal voelen
Maar dan glijdt mijn hand teder
over haar gezicht
Haar wangen zijn zo zacht
Een heerlijk gevoel,
niet te omschrijven
Weet wel dat ze zo zacht zijn
dat ik er niet vanaf kan blijven
Betoverd door een zekere toverkracht
Langzaam breekt de dag aan
Nu piept er een straaltje zon
de donkere kamer in
Maar ze slaapt rustig door,
in wakker worden
heeft ze nog geen zin
Zelf besluit ik voorlopig ook
niet op te staan
Kijk alleen maar naar haar,
een schoonheid
Die naast me ligt, in alle rust
Zich van al mijn stille
aandacht niet bewust
Eén ding weet ik wel, ik wil
haar nooit meer kwijt
Zachtjes probeer ik haar
naam te fluisteren
Kus haar teder in haar
hals en langs haar wangen
Zucht…zo zacht..
wat kun je meer verlangen?
Lig stil naast haar te luisteren
Het lijkt wel of ze
me heeft gehoord
Nee, ze heeft een glimlach
op haar gezicht..
Heeft stiekem liggen genieten
met haar ogen dicht.
“Weet je dat ik van je hou…?”
vraagt ze stil aan mij..
“Ja, dat weet ik..”ze kruipt
dicht tegen me aan…zij aan zij
Glimlach…daarom geniet ik elke
keer als het ochtend wordt