Wat een zware taak om mens te zijn
te ploeteren door dit robuuste leven
hoe gelukkig leeft de speelse hond
de kiezelsteentjes op het oude tuinpad
luister, ze knarsen zonder tranen…
Verliefd zijn is toch voor de dwazen
ach, de vlinder kent die dartel niet
bliksem en regenbuien verschijnen
dagelijks gebeuren zonder weten
in een repetitie van verworven tijd…
Hoe gelukkig kan men zijn
moet ik dit gebrek nog missen
zie de zwaluw zorgeloos vliegen
op het cadans van een vale wind
achteloos alles lijkt te vergeten…
Misschien aanbidt de zwoele wind
de korenvelden met beminnelijk geruis
speelt de zon met haar warme stralen
op de tedere rozenblaadjes een minne
is de mol net zo blind als ik…
Moe gestreden om mens te zijn
misschien zijn de kiezelsteentjes ook wel moe
van al dat geslenter over dit bewogen leven
nee, de vlinder niet, zij bespeelt de liefde mateloos
bloemen zijn immers niet verplaatsbaar…
Misschien zoek ik wel teveel
zal de pijn mijn grootste angst kunnen zijn
verberg mijn chagrijnige smoel
in het stervende helmgras
met alles om mij heen wat even liggen wil…
| hiljaa: | Zondag, september 03, 2006 16:34 |
| herkenbaar mooi verwoord! knufleifs--hiljaa-- |
|
| lachebekje1988: | Zondag, september 03, 2006 13:00 |
| Zoekt en gij zult vinden zoiets? mooi gedaan! KNUF |
|
| anneke van dijk: | Zondag, september 03, 2006 11:43 |
| geweldig mooi!! liefs, namasté, anneke |
|
| Dreamlover: | Zondag, september 03, 2006 02:01 |
| Mooi | |
| Auteur: Jeffry | ||
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 september 2006 | ||
| Thema's: | ||