De mond gesnoerd, mentaal gevloerd
stroomt pijn door een verbroken lijn
om een woord dat niet werd gezegd
of niet meer gehoord mocht worden
ik verberg mijn verdriet in grijze rook
dat me ook geen houvast kan bieden
enkel valse troost dat opkringelt
en opgaat in een mist van verlangen
ik gaap, maar slaap verlost me niet
dus blijf ik staren naar deze woorden
niet meer dan een onbeholpen echo
van de taal die mijn hart wil baren
morgen… morgen zullen we praten
dan leg ik mijn ziel voor je bloot
hopend dat ik zo de woorden vind
om ijs te breken met sprekend gemak.
Roland Hainje: | Dinsdag, september 05, 2006 13:02 |
loopt heerlijk scientist! *ook een mooie stijl. succes (lr) groetjes, Ro |
|
Lady Decadence: | Dinsdag, september 05, 2006 12:50 |
Pijnlijk mooi. | |
HIJ&ZIJ: | Dinsdag, september 05, 2006 09:16 |
Dit schrijven loopt, | |
Tika: | Dinsdag, september 05, 2006 08:20 |
Knuffel? Enne, alsnog welterusten? Kusje Tikaatje |
|
chocaatje: | Dinsdag, september 05, 2006 08:19 |
Deze is echt prachtig... liefs mieke | |
Andrea Gerrits: | Dinsdag, september 05, 2006 08:14 |
Dat lukt wel. Overigens, het ritme is hier fantastisch. Succes! Liefs, |
|
Auteur: scientist | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 05 september 2006 | ||
Thema's: |