Afhankelijk toch zelfstandig
De wekker gaat, zo een bekend geluid
Dat wil dus zeggen , ik moet mijn bed weer uit
Ik wil me nog keren , maar alles is stijf
Nou niet alles , maar een deel van mijn lijf.
Een deel van mijn lichaam doet het niet meer,
En wat het nog doet , Goh dat doet zo zeer
Ik kijk rond in mijn kamer, zo een bekend gezicht
Altijd veel beter dan het ziekenhuis licht
Geluid aan de huisdeur, ik kruip in mijn schulp,
En bedenk dan Oh het is de ochtend-hulp,
Zo een aardige jongen, hij heet dacht ik Sander
Maar dan die stem oh jee weer een ander.
Zo mevrouwtje, nu gaan we U wassen
Of zal ik u eerst even helpen met plassen?
Schoon word ik geholpen in mijn stoel
De hulp vraagt hoe ik me voel.
Als antwoord zeg ik “oh goed hoor vandaag”
En denk bij mezelf “wat een stomme vraag”.
Ik zou zo graag lekker zitten, maar dat doet zo een pijn
En denk bij mezelf hoe het zonder de pijn zou zijn.
De hulp zet de koffie recht voor me neer,
Vanbinnen denk ik Begint het Nu weer?
“eh meisje” zeg ik op vragende toon zeg ik dit
Zo kan ik niet drinken, zo zonder gebit
Ze loopt naar de keuken , en haalt uit een glas
Mijn oude prothese die ooit nieuw was.
“Sorry mevrouwtje “dat was niet gezegd
Terwijl ze mijn tanden op tafel legt
Eh mijn verstijfde handen kunnen het niet,
Ik draag bandages zoals je ziet.
Weer hoor ik excuses een mompel geluid
En denk bij mezelf , kon ik er maar uit
Van mijn kant zeg ik dan “ach het geeft niet lief kind
Als die prothese mijn mond maar vind.
Een beetje nors pakt zij me vast,
En zegt wat lachen OCH het past
De koffie is lekker, en niet te sterk
Nu hoor ik “Mevrouwtje”ik ga door met mijn werk
Ik hoor de klok tikken een bekend geluid
En denk bij mezelf, kon ik er maar uit
Weer zegt ze “mevrouwtje”ik kruip in mijn schulp
Maar denk bij mezelf, morgen weer een andere hulp.
De klok slaat Twaalf, een heerlijk geluid
Mijn hulp gaat nu stilletjes de deur weer uit.
Weer denk ik, zal ik er ooit aan wennen,
Dat elke hulp mij moet leren kennen
Daarna denk ik , hou op met die gedachte:
Je had ook wel is een hulp , met wie je veel lachte.
De middag is om , de avond breekt aan.
Ik zie tafeltje dek je al voor de deur staan
Doperwten met penen en wat puree
Wat voor een vlees brengen ze mee?
Een visstuk dat is lekker en een toetje erbij
Zo een tafeltje dek je, dat stemt me blij.
De zon is al een onder, een fraai gezicht
En mijn gordijnen zijn al half dicht
Ik wil vandaag best iemand bellen
Al was het maar om iets te vertellen
Maar ik kan me niet draaien alles is stijf
Nou niet alles, maar een deel van mijn lijf
Op naar de zaterdag , eind van de week
Begin van een nieuwe fase voor iedere leek
Ik word geholpen, heel vroeg op pad
Op naar mijn les waarvan ik er een paar heb gehad
Zelfverdediging, jeetje wat fijn
En even vergeet ik mijn chronische pijn.
We starten met koffie en koek erbij
Het stemt me vrolijk en heel erg blij
We leren er slaan als je dat kan
Je oefent met de lerares,en soms met een man
We draaien en keren in onze stoel rond
En sommige mensen werken vanaf de grond
We lachen en gieren honderd uit
Totdat je op iemands tranen stuit
Want leven met hulp, en altijd die pijn
Vergeet je op les dat die er zijn
Maar tijdens de lessen van onze juf
Voel je je sterk en even niet duf.
Bedankt