Liefde deinst
voor haar adem terug
Gevangen kilte, gewrochten angst
ogen open, starre blik
veracht jouw gevoelige ik
jouw verwende tranen
jouw open hart
Verleden heeft haar
al teveel getart
Stroom der eeuwig leed
is hier gestopt
Liefde, vertrouwen
heeft haar altijd gefopt
Zwijgende stilte, koele koude
zal zij nooit meer houden
van, iets voelen voor
medelijden kent ze niet
gevangen in haar stil verdriet
Realiteit, waarheid
zijn leugens, bedrog
mijn verleden slechts een vorm van tijd
waarin ik voor sprookjes vocht
Zo de enige zinnen
haar versteende lippen spraken
en fluisterend
de stilte verbraken.