nieuw begin
Steeds weer lijkt er een gat te vallen
telkens weer een kuil
immer weer die grote diepte
althoos wentelen in vuil
de straat jouw leven
de goot jouw maat
slecht in donker kun jij leven
de fles jouw beste kameraad
Waarom toch
Wat deed jou dit aan
Wanneer verloor je het overzicht
Waardoor valt alles jou zo zwaar
Een engel op je schouder
Die jou alle warmte geeft
Durf die toe te laten
Durf te voelen dat je leeft
Reacties op dit gedicht
| *maantje*: | Dinsdag, september 12, 2006 19:18 |
| mooi | |
| J.H. Vergne: | Maandag, september 11, 2006 19:51 |
| ik wens het met je mee, dat die mensen sterk genoeg worden om gezond te gaan leven mooi geschreven groetjes | |
| mums: | Donderdag, september 07, 2006 23:24 |
| wat een prachtige steunende en meevoelende woorden. liefs mums |
|
| Innerchild: | Donderdag, september 07, 2006 23:05 |
| Meevoelend ... zo helemaal Arie ! Liefs, Innerchild |
|
| cosmicdoom: | Donderdag, september 07, 2006 22:03 |
| wow ben hier even stil van. super verwoord,groetjes Jurgen |
|
| lonely 1: | Donderdag, september 07, 2006 21:56 |
| mooi! liefs lonely 1 |
|
| Dirk Hermans: | Donderdag, september 07, 2006 21:04 |
| heel goed in woorden gebracht groetjes Dirk |
|
| Tijgertje:): | Donderdag, september 07, 2006 21:01 |
| erg mooi en gevoelig neergezet,herkenbaar, liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: arie |  
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 07 september 2006 | ||
| Thema's: | ||