Met jou nog altijd aan mijn zijde
probeer ik zelfs de meest onbegaanbare wegen
tot de mijne te maken. Zelfs de diepste dalen
toch maar te begaan.De diepste zeeën zal ik bevaren, en ook
de donkerste nachten zal ik niet vrezen.
Omdat ik weet dat jij bij me zult zijn,
omdat ik weet dat jij me vasthouden zult.Maar nu je niet meer hier bent, nu je me alleen gelaten hebt
is alles in de wereld leeg, lijkt alles langzaam te verdwijnen
En ik dool rond, blijf ronddolen,
rond de zee die me eens zo heerlijk toelachte.
Sifra.K: | Maandag, september 11, 2006 21:11 |
Knufje, Sifra |
|
troebadoer: | Maandag, september 11, 2006 20:53 |
Hoop in duisternis Hij wou voorgoed slapen Zich toedekken met een deken van leegte Zijn heldere ogen zochten nog eenmaal de hemel maar tevergeefs Er was geen ontkomen Toen hem alles ontviel bleef hij steken in angst rouwend om vergane schoonheid Zacht streelde je zijn verwarring en hij vond vrede in je handen |
|
Auteur: .rose | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 11 september 2006 | ||
Thema's: |