schuil slechts onder een naakte hemelnacht
op de vlucht voor God en de maatschappij
mijn waardigheid verkast aan de duivel
met een armzalige ziel wekend in het verderf
hoe sterk stijgt het rottend zuur in het basalt
pers mijn lippen uit bitter angst voor de verstikking
kruis mijn handen voor lepe ogen vol vermoeienis
het vervuilde zilt stroomt langzaam in goten
alleen, de eenzaamheid bemint mijn weke lijf
een nietig korreltje zand, naamloos vergeven
in een tergend brandende woestijn, uitgedroogd
smacht mijn hart naar het vocht van liefde
proef slechts het bitter van slaafse eentonigheid
het omber van vergaand gal die aldoor opstuwt
relaterend aan zure vriendschappen die bedrogen
in het zand lieten bijten als een reddeloos dier
mijn stem vond geen weerklank, doodgezwegen
men sloeg mij te pletter tegen de zelfkant van het leven
een man sterft als het kind in hem wordt ontnomen
en de schoot van liefde niet meer draagbaar is
peersmans : | Dinsdag, september 12, 2006 00:22 |
100% waar, maar het kind kan je niet laten afnemen zonder slag of stoot... groetjes kevin |
|
Auteur: Jeffry | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 12 september 2006 | ||
Thema's: |