Zacht daalt de moede zomerzon
weer een dag gestreden om het bestaan
de glooiing van de horizon gloeit na
ontvlamt in een roodkleurig entourage
Tegen het hemelgewelf scheren laatste vogels
laatste vlucht naar een geborgen doezelplaats
evenals de mens die straks ten rusten gaat
verlangend naar de innerlijke stilte
Slechts mijn onrust verbreekt die schakel
de motor van eenzaamheid jaagt ijlings
de gezetelde onrust soupeert de bedeesdheid
opent de jacht naar enige aanhankelijkheid
Struin onverbiddelijk naar dunne terrassen
de volle levensstrijd ijvert in een zoekend lijf
laat mijn nacht niet lonken naar de eenzaamheid
in een herhaling van tijd die mijn slaap verstoort
Wil onsterfelijk beminnen lijf aan lijf
nachtzweet verspillen aan een hilarische flirt
o God, schenk mij dit ultiem verlangen
verbreek een keer die vredige avondrust
| sunset: | Woensdag, september 13, 2006 14:06 |
| Prachtige verwoording en graag gelezen. Liefs, sunset |
|
| enjaeva: | Woensdag, september 13, 2006 11:31 |
| wie zal het zeggen? het gebeurt in de stille uren dus er is vast hoop liefs enjaeva | |
| MayadeBij*: | Woensdag, september 13, 2006 03:49 |
| Er moeten meer mensen wakker zijn (bevroed ik) :) kus. | |
| moonwoman: | Woensdag, september 13, 2006 00:57 |
| mooie van je! lieve groet. |
|
| peersmans : | Woensdag, september 13, 2006 00:32 |
| hoop dat je avondrust verbreekt wordt bij deze! zeer mooi omschreven! en bedankt voor reactie hoop het ook :-) slaapwel! kevin |
|
| M@rcel: | Woensdag, september 13, 2006 00:29 |
| wat een prachtig gedicht heel,heel mooi Slaap lekker M@rcel |
|
| Auteur: Jeffry | ||
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 13 september 2006 | ||
| Thema's: | ||