Bekrimpingen
Het verrotte is dat ik wil huilen
maar als man is dat niet gewoon.
Het verhullen van gevoel
dat is wat ik zo graag wil.
Niemand hoeft mij te doorgronden,
en wie dat wil, wat wil die nog meer?
Glazen wijn en kaas, worst.
Ach dat maakt niet veel uit.
In mijn smaak is getverderrie
een niet veel voorkomend woord.
Laat de rust toch in mij.
En niet dat ik alleen wil zijn of zo.
Helemaal niet zelfs.
Mensen om mij heen, soms
één in het bijzonder.
De zon moet worden opgezocht.
Ik voel me onrustig.
Wat kan er zijn dat ik nog wil.
-Niets-
Boeken lezen, woorden voelen en begrijpen.
Zien wat er gebeurt
zonder plaatjes wel te verstaan.
zonder plaatjes wel te verstaan.
Ik wil die zachtheid overbrengen,
liefde van een ongekende soort.
Maar nee, het moet hard en moeilijk.
Rode harten, niet van liefde maar van bloed.
waar zou zwart nu voor staan?
Darvoor lijkt de dood wel weer te mooi.
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Vrijdag, september 15, 2006 18:39 |
| mooi | |
| Peerke_x: | Vrijdag, september 15, 2006 16:31 |
| Wauw.. die is diepgedacht.. ik vind deze echt supermooi! Jasper, je bent geweldig! Kuz, HouvnJoU |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jasper de Jong |  
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 15 september 2006 | ||
| Thema's: | ||