allemaal gedachtens die ik niet wil
tranen rollen over mijn wangen heen
in mezelf gekeerd en stil
en één goede reden, ik heb er geen één
zoveel keuzens waar ik uit moet kiezen
de één zegt dit de ander dat
wat had ik nou te verliezen
dat die verleiding er weer was
ik wistt niet wat ik moest doen
hopeloos liep ik buiten
naar het heelal te kijken, maar toen
ik begon mijn emoties steeds meer te uiten
dat voelde raar maar oprecht
de heldere lucht gaf me hoop en lucht om te ademen
en ik dacht: dit ben ik echt
mijn emoties waren zich aan het verzamelen
maar daar komen de gedachtens weer
je moet tegen de emoties ingaan
lachen en vrolijk binnen komen ook al doet het zeer
en sterk in je schoenen staan.
mensen mogen je zo niet zien hoor
prikkelbaar voor elk lief gebaar
waar is dat nodig voor
ik hield het niet meer echt waar!
toch nog even gepraat
want de tranen gingen als druppels in de regen
ook al is dat iets wat ik van mezelf haat
het was ook positief maar ik kon er nu niet tegen
nu weer een stap verder gezet
met het doel wat voor ogen lag
ik heb nu echt op mijn echte emoties gelet
zeggend tegen mezelf dat het ook echt mag!