Ze zou hoge ogen gooien en misschien
ook een arm maar die heeft ze niet
echt nodig; er is nog altijd die stap
(open ogen en een lege maag)
die altijd lijkt te werken zelfs als
bevroren op de trein; ze zullen wel volgen
als het roept en thuis weet ze waarheen
met haar rok in de knoop hoe leeg
de ander niet eens roept, maakt geen
geluid als ze voorbijkomt op haar handen
maar ook dat niet. Het zijn alleen haar benen
die ze zien vechten overal doorheen.