Even leek het alsof de zon weer een klein straaltje licht zou geven
ik voelde vanmorgen een heel klein teken van leven
Maar nee, het mocht weer niet zo zijn
je bent zo ver weg, ow wat voel ik me klein
Hoe moet ik nu verder zonder jou
in mijn hart ben jij de onvervangbare vrouw
Mijn gedachten gaan tekeer
m'n hart doet zo zeer
Het is gevuld met pijn en tranen
radeloosheid en angst om hierin een weg te banen
Een uitweg lijkt er niet te komen
het blijft bij dromen
Ik heb gezegd: je weet nooit wanneer....
daar hou ik me maar aan vast telkens weer...