Zonsondergang is mijn tijd.
Het tekend m'n leven en pijn.
En de seconden die voorbij slijt,
gaat zo langzaam voorbij.
Maar als de zon is gezakt,
daalt mijn hoofd met haar mee.
En neemt het duister me over,
en kan ik nergens meer heen.
Door het duister zie ik mijn problemen,
pijnlijk erken ik het feit.
Maar dan staar ik weer in het duister,
denkend aan mijn leven die voorbij slijt.