Weg van de bron, de bron
van hebzucht en pijn.
Bij het idee, dan voel ik me al
vrij en niet meer zo weerloos en klein.
Kon ik mezelf maar eens achterlaten,
mijn eigen lichaam verlaten.
Mijn hart verlangt ernaar om vrij te zijn,
vrij van woede, angst en pijn.
Ik wil niet meer steeds staan te beven,
leer mij weer hoe ik moet leven.
Hoelang zal ik dit nog allemaal mee moeten dragen,
ben al te bang om steeds raad te vragen.
Leid me alstjeblieft naar een weg met blijde uitzicht,
help me 1 persoon te zijn, wandelend naar het licht.