Gepest..
Vroeger was ik een sukkeltje,
werd gezien als dom.
Iedere jongen en iedere meid,
deed tegen mij heel dom.
Het begon met een grapje,
en het werd een hel.
De leraren deden niks,
Nou dan weet je het wel.
Ik ging kapot aan de woorden,
ze sneden dwars door me heen.
Ik werd angstig voor de mensen,
had geen vriendinnen, en was alleen.
Nu zijn de wonden nog aanwezig,
ik voel ze dagelijks prikken.
Soms moet ik even hulp vragen,
zodat ik er niet in hoef te stikken.
Als iemand me nu plaagt,
misschien niet eens raar bedoeld.
Dan heb ik weer angst,
weet je hoe dat voelt?
Zoveel verdriet gaat dan door me heen,
ze haten me denk ik dan.
Maar ach, de helft die me wel eens plagen,
die merkt er helemaal niks van.
Als iemand me zegt:
Ik snap jou domme handicap niet,
Dan voel ik zoveel onbegrip.
Zoveel pijn en verdriet.
Het pesten moet voor anderen stoppen,
want je ziet hoe het kan gaan.
Ik ben nu een lelijk en stom meisje.
En in mijn ogen??
ben ik voor deze wereld allang afgedaan..