repen duister
ik ben alleen zo zonderling alleen
en al hoor ik liederen als stemmen
om mij heen
dan nog ben ik alleen
gescheiden rapen wij
de repen duister die ons nog verbinden
en onze boeg die mee deinst op het tij
zal de waarheid in de fonkel vinden,
elze: | Zondag, oktober 22, 2006 12:05 |
te laat is als de rozen verwelken in mijn hand die ik dan nooit gegeven aan die vrouw die enkel voor me telt en liefde spelt de letters van het eens geboren zijn totdat de dood ons kust en ons lichaam verloren verder drijft en toch is de regen onze maagd die ons stroopt van gedachten o zo vlug en wij verschansen achter onze kantelen die stug doch wel de vrijheid klaren achter steeds weer die geweende tranen |
|
M@rcel: | Zaterdag, september 23, 2006 19:12 |
wat een pracht poezie Elze echt schitterend Liefs M@rcel |
|
_Ria_: | Zaterdag, september 23, 2006 18:39 |
Een einde zonder slot prachtig toch! Liefs |
|
Klaes: | Zaterdag, september 23, 2006 18:18 |
jaja een slot zonder einde.. groet/klaes |
|
Lia van der Fluit : | Zaterdag, september 23, 2006 17:54 |
gelukkig zonder slot.. .want dan krijgen wij nog veel meer van jou te lezen..en dat is mij een waar genoegen vriend voor eeuwig en een dag.. zingendoe ik niet om de voor jou bekende reden.. kuske..op oew wangske... LIa |
|
Hilly N: | Zaterdag, september 23, 2006 17:43 |
Hoi Elze. Mooi geschreven dit. Een groet van Hilly |
|
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 23 september 2006 | ||
Thema's: |