Ik heb geen eetstoornis…toch?
Niemand weet hoe ik denk
Waar mijn gedachtes over gaan
Toch begint het ´s morgens al
`Je moet echt dat eten laten staan ´
Mijn ontbijt heb ik nog maar net op
En dan moet ik boterhammen smeren
Voor ´s middags op school is twee teveel
Want ´hoe zullen de andere wel niet reageren´
Wat zullen ze wel niet van me denken?
‘ze is al zo dik en ze eet nog steeds zoveel’
Ik schaam me bij iedere hap die ik neem
Want ja.. elke hap, elke kruimel is teveel..
Ik glimlach tussendoor wanneer het hoort
Maar mijn gedachtes blijven komen
‘Ik mag niks eten, negeer het hongergevoel!’
En zo blijven honderden gedachtes stromen..
Toch ben ik niet zo ontzettend mager
Dus ik heb geen eetstoornis en ben niet raar
Maar vanwaar al die negatieve gedachtes,
En waarom valt eten me dan zo zwaar?