ik mis je,
je bent er wel nog,
maar zo veranderd,
en zo is het onze vriendschap die stilletjes wegglijd.
ik haat het zo,
het is niet meer zo als toen.
wanneer het allemaal opgelost werd,
met een knuffel en een zoen.
het is te ver nu,
je ziet me niet meer staan.
je lief gaat altijd voor,
mij schuif je maar van de baan.
ik probeer het te houden,
het gewoon te negeren.
maar ik blijf niet doen,
of het me allemaal niets kan deren.
ik ben verdomme zo kwaad,
maar wil het allemaal niet zo maar weg.
dus blijf ik er mee zitten,
en heb gewoon pech.
maar het is maar schijn,
niet meer echt.
alles wat je met me doet,
of tegen me zegt.
ik wil men vriendin terug,
maar weet echt niet hoe.
een paar dagen geleden deed je even normaal,
wil zo blijven aub, toe??