Dwaal maar van me weg
en zie de velden met bekoringen
een tapijt zo groen en vol dauw
waar kindervoeten spelen
En ik hoor de roep van jeugdigheid
als muziek zweeft ze door de tonen
zij die octaven in de hoogte maakt
waar vrolijkheid in is te horen
Haar ritme swingt en juicht
een medicijn voor somberheid
die een omheining zet
voor afgebrokkelde muren
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 25 september 2006 | ||
Thema's: |