Wist ik het maar
Ben ik egoistisch te verdrinken in mijn verdriet, zelfs als ik het niet bedwingen kan
Ben ik slecht, het mooie van de dagen niet meer te kunnen zien, zelfs als de zon schijnt
De mensen om me heen, ik doe ze pijn en sleur ze mee in mijn somberheid
Zoals mijn warmte hen aanraakte, is het nu de donkerte wat afgeeft van mijn handen
Ik wil verdwijnen ,mezelf isoleren zodat de schade naar anderen beperkt blijft
Ik wil weg maar weet niet waarheen..
Ben ik gevangen in depressiviteit, of is mijn verleden in mijn nek aan het hijgen en heeft het eindelijk een weg kunnen vinden mij te confronteren
Wil ik wel graven in de diepte van mijn ziel, terug gaan in de tijd?
Zo niet, zullen de patronen zich in mijn leven zich blijven herhalen en altijd met dezelfde bestemming:zelfdestructie
Wist ik het maar...