Op de schaduw leven, voorbij
de stappen die onze dromen
najagen.
Het lichaam verzwijgen. Tot tien tellen
(in stilte)
en dan tot honderd schreeuwen.
Je naam schrijven in gedachten
en dan voor eeuwig ronddolen.
IJsberen maken hun rondjes
steeds klei-
ner.
Hoe dicht komen we bij ons zelf?
| milamber: | Dinsdag, september 26, 2006 23:41 |
| complimenten | |
| Gert: | Dinsdag, september 26, 2006 12:11 |
| Treffend mooi. Groet, Gert |
|
| sunset: | Dinsdag, september 26, 2006 08:35 |
| Een werkelijke pracht dit. Ik las het meer dan graag (meerdere keren). Liefs, sunset |
|
| switi lobi: | Dinsdag, september 26, 2006 08:03 |
| Geweldig dit.... Liefsliefs, switi lobi |
|
| lonely 1: | Dinsdag, september 26, 2006 00:42 |
| mooi! liefs lonely 1 |
|
| Renate-td-: | Dinsdag, september 26, 2006 00:29 |
| Soms te dichtbij, vaker te ver om te voelen. Geweldig schrijven dit, liefs |
|
| DrieGeetjes: | Dinsdag, september 26, 2006 00:22 |
| :) | |
| Auteur: Edwin van Rossen | ||
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 26 september 2006 | ||
| Thema's: | ||