Zwart omringde ogen
In een hoekje, totaal ineen gedoken zat ze daar.
Haar ogen waren zwart omringt,
Haar gezicht hangend naar beneden,
Met in haar linker hand een mes,
Haar pols zat onder de schrammen,
En het bloed druppelden naar beneden.
Huilen was alles wat ze nog kon.
Naast haar lag haar laatste brief,
Met haar laatste woorden die ze kwijt wilden.
´niemand geeft om mij,
Ik word alsmaar gepest en alleen gelaten.
Dit kan ik niet meer aan,
Het is hun schuld,
Bij hun moet je aankloppen.
Het is beter dat ik ga.
Ik kijk neer op jullie.
en zal jullie nooit vergeten`
~
26/9/06