al dagen telkens
die sombere gedachtes.
Al dagen zo moe.
Al dagen achter elkaar
ben ik alles zat.
Al dagen heb ik het
met mezelf gehad.
Waar ben ik aan toe?
Vanbinnen die obessie
om maar perfect te
moeten zijn.
Maar dan na een fout
weer die terugkomende
pijn..
Ik ben mezelf verloren,
nee ik kan mezelf niet
meer zijn, op school,
tussen vrienden.
Ik ben toch maar die
stille, dat lelijke
eendje..?
Ik ben toch maar
een mislukkeling???
Geen zin om naar
school te gaan..
Geen zin om op te staan..
Geen zin om nog
door te gaan..
Geen zin meer om
nog te proberen om
sterk te staan..
Geen zin meer om
nog in moeilijke paan
te gaan..
Ik ben toch niks meer
als een last,
een last voor zovelen?
Net of ze om me geven?
Wat kan hun het schelen
als ik er niet meer ben??