Polyphemos

Polyphemos

waarom wilt gij uw schapen

laten zwichten

voor opgestoken vingers

welk stilte van de dag en nacht

verstoren

moeten zij uw opdracht slikken

toch niet omdat gij

zo teerhartig omgaat met bezwaren

oog om oog tand om tand

als het uw honger stilt

slaven met twee ogen

met blindheid te bekoren

reikt dan niet uw enkel oog

trekt soms de slotfase u aan

van een spelende fluitist

die als rattenvanger lokt

naar vroomheid

zie uw schapen volgen

wat te doen als er soms onderweg

misschien toch ééntje

- die ook oog en oren heeft - verdwaalt

is het nu dan reeds verstoten?

Geschreven door

Laurens Windig

Reacties op dit gedicht

Laurens Windig vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Wishdom:	Maandag, november 27, 2006 01:59
mooi!

Dirk Hermans:	Vrijdag, september 29, 2006 14:16
mooi

christina:	Vrijdag, september 29, 2006 13:40
een pracht dit liefs crissy :)

sunset:	Vrijdag, september 29, 2006 09:45
Neen hoor. Want de essentie van de Goddelijkheid (voor mij altijd vrouwelijk) is juist liefde. Grenzeloos en onvoorwaardelijk. Hoe zou dus liefde kunnen verstoten? Een dijk van een poëzie weer, door mij meer dan graag gelezen. Liefs en nog een heel fijne vrij-dag, sunset

Lasombra:	Vrijdag, september 29, 2006 08:51
Mooi verwoord. Liefs, Eva

elze:	Vrijdag, september 29, 2006 08:49
een heerlijkheid dit...verstoten?,,diegene die die verstoot is de verstotene zelf laifs elze

Over dit gedicht

Auteur: Laurens Windig
Gecontroleerd door: Sunflower
Gepubliceerd op: 29 september 2006
Thema's: [Historie] [Poezie] [Geloof]