Kom niet terug. Niet voor niets
was het, dat ik je terugriep (waar
je mij niet hoorde) en je zei dat
het zo simpel nog niet was. Leer
'ns denken, dacht ik, maar je wilde
weer eens niet.
Blijf daar. Raak me niet meer aan,
niet omdat ik zo graag wilde is mijn
hele halve leven opgegeven omdat
jij niet wilde luisteren. En kijk me
niet zo aan.
Je bent nu eenmaal niets meer. Dat
het echt je eigen schuld is, kan ik
toch niet helpen?