en daar
als vissen in een school
of bladeren
die vallen gaan
als een berg
van onrust
zwemt het
dwarrelt het
zo aanwezig
bij mij vandaan
ik laat los
het grijs
het brengt me
van mijn wijs
wil de stralendste
vissenkleuren
zwemmen
in herfst bladergeuren
trek het
allemaal naar me toe
het maakt
me niet uit
wat
Rien de Heer: | Zondag, oktober 15, 2006 17:29 |
Vissen gaan toch niet naar school?? Groetjes, Rien. |
|
anneke van dijk: | Dinsdag, oktober 03, 2006 13:41 |
heel erg mooi!! liefs, namasté, an |
|
lommert: | Dinsdag, oktober 03, 2006 13:32 |
het staat in zwart/grijs...ik heb het kleurrijk gelezen;) xxwillem |
|
M@rcel: | Dinsdag, oktober 03, 2006 13:06 |
wat een schitterend mooi gedicht Liefs M@rcel |
|
hiljaa: | Dinsdag, oktober 03, 2006 13:03 |
ik maak er ook vissen van! prachtig neergeschreven! knufleifs--hiljaa-- |
|
Mandje: | Dinsdag, oktober 03, 2006 09:09 |
prachtig, poëtisch gedicht. En zo herkenbaar; je moet hoe dan ook kleur in je leven brengen, anders gaat het niet goed. liefs,Marianne |
|
mugje: | Dinsdag, oktober 03, 2006 08:50 |
Bijzonder mooi gedicht. De kleuren lijken bijna vanzelf tot leven te komen Ik hou van je liefke xXx tom xXx |
|
sunset: | Dinsdag, oktober 03, 2006 08:44 |
Voelbaar verlangend verwoord door jou. Chapeau. Liefs en warme knuf, sunset |
|
elze: | Dinsdag, oktober 03, 2006 08:42 |
wauw,,prachtig laifs elze |
|
Auteur: Annemieke van der Ven | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 03 oktober 2006 | ||
Thema's: |