Ramen zwaaien open,
deuren vallen dicht.
Niemand kan mijn ziel binnen lopen,
het is alleen af te lezen van mijn gezicht.
Hoe ik mij voel vandaag,
kan veranderen per uur.
Wat kan ik antwoorden als iemand er naar vraag,
het liefst kijk ik langs diegene, naar de muur.
Wil er niet bij stil staan,
dat heeft toch geen zin.
Ik wil niet met mijn leven doorgaan,
maar sta er midden in.
Begrip is wat ik nodig heb,
als het even niet meer gaat.
Mijn leven net een spinnenweb,
eindeloos, net als een spinnendraad.
Kon iemand maar begrijpen wat ik voel,
zonder woorden mij kracht geven.
Snap je wel wat ik bedoel,
zodat ik weer kracht heb om te leven.
Maar ik zie het zonnetje nog niet komen,
dat geeft mij toch geen moed.
Kan ik niet voor altijd blijven dromen,
zo lekker veilig, vredig en zoet.
Ramen zwaaien open,
deuren vallen dicht.
Ik wil niet blijven staan, maar verder lopen,
met een lach op mijn gezicht.