Golfbreker
Ik lees zee in haar ogen
hoor de wind in haar haren
een stem vlijt zich lokkend neer
tussen aanbeeld en hamer
borsten deinen als rustige baren
en handen golven over felle flanken
op haar strand vlechten
we ebbe en vloed in elkaar
o, kon ik maar de maan vertalen
in rozen en kleuren
haar lichaam van getaande verhalen
bewaren in de haven van vandaag
nu jij terug mijn dagen streelt
de eelt van mijn ziel zoent
zie ik de ochtend weer klaren
spaar ik zon in m'n woorden voor jou
dag liefste, tel vanavond vallende sterren
en in de ochtend de druppels vol dauw
voeg ze voorzichtig breekbaar samen
en reken uit hoevele vele malen ...